تدوین برنامه راهبردی ( استراتژیک ) ساماندهی عشایر استان تهران با استفاده از روش swot

کوچندگی یکی از قدیمی ترین روش های زندگی بشری برای سازگاری با شرایط محیطی و بهره برداری از منابع طبیعی به ویژه مراتع می باشد. اما در مقاطع مختلف به دلایل سیاسی، امنیتی، رفاهی، خدماتی و سایر موارد، یکجا نشینی و اسکان عشایر مورد توجه قرار گرفته است. در استان تهران جامعه عشایری از حدود چهارصد سال پیش تا دهه های گذشته بدلایل مختلف از اکثر نقاط کشور به این استـان مهاجرت نموده و به علت ویژگیهای اقلیمی و جغرافیایی این استان تاکنون به همان شیوه معیشت پدران خود یعنی دامـداری از طـریق کوچ به منـاطق ییلاقی، میانبند و قشلاقی ادامه داده اند. با توجه به اینکه جامعه عشایری در بسیاری از مناطق جهان و کشور ما تحت تاثیر جریان نوسازی شهری رو به افول نهاده و اسکان حمایت شده از سوی دولت ها شدت یافته است، این تحقیق به تدوین برنامه راهبردی (استراتژیک) ساماندهی عشایر استان تهران می پردازند. بدین منظور جهت تعیین نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدید جامعه عشایری در قالب ماتریس swot بررسیهای لازم صورت پذیرفته و سپس استراتژیهای ساماندهی جامعه عشایری استان تهران انتخاب شدند. در این بررسی عوامل چهارگانه استراتژیک توسط خبرگان جامعه عشایری تعیین و سپس صحت آن از طریق توزیع پرسشنامه با 41 سوال در بین جامعه عشایری به آزمون گذاشته شد. بر این اساس عوامل استراتژیک تعیین شد که مهمترین آن بر این فرضیه تأکید نموده است که استراتژی اسکان در قشلاق و کوچ در ییلاق مناسب است. سپس در ادامه برنامه های عملیاتی دستیابی به اهداف تعیین شده تدوین و در پایان چشم انداز 1404 امور عشایر استان تهران ترسیم گردید. بر اساس نتایج بدست آمده عشایر استان تهران در افق چشم انداز جامعه ای سامان یافته و برخوردار با سهم عادلانه از منابع ، امکانات ، خدمات عمومی و زیربنایی ، نیازهای اساسی و فرصت های نسبتا برابر با جوامع شهری و روستایی در کلیه زمینه ها خواهد بود .